-
1 βοή
A loud cry, shout, in Hom. mostly battle-cry,βοὴν ἀγαθός Il.2.408
, al.; βοᾶς δ' ἔτι μηδ' ὄνομ' εἴη let there be not even the name of war, Thcoc.16.97; later of prayer,Ἑλληνικὸν νόμισμα θυστάδος β. A.Th. 269
; κακοφάτιδα β. cry of mourning, Id.Pers. 936 (lyr.);β. καὶ οἶκτος And.1.48
;κραυγὴ καὶ β. D.54.9
; also, song of joy,ἴτω ξύναυλος βοὰ χαρᾷ E.El. 879
(lyr.), cf. Pi.N.3.67, Ar.Ra. 212; of oracles,ἀείδουσα.. βοὰς ἂς ἂν Ἀπόλλων κελαδήσῃ E. Ion 92
(lyr.); shout, murmur of a crowd, Pl.Lg. 700c(pl.);θόρυβος καὶ β. Id.Ti. 70e
; of things, roar of the sea, Od.24.48; sound of musical instruments,αὐλοὶ φόρμιγγές τε βοὴν ἔχον Il.18.495
, cf. Pi.O.3.8, P.10.39 (pl.);β. σάλπιγγος A.Th. 394
; cry of birds, S.Ant. 1021;θηρίων β. E.Ba. 1085
; βοὴν θωΰσσειν, ἀϋτεῖν, S.Aj. 335, E.Hec. 1092(lyr.);ἐφθέγξατο βοή τις Id.IT 1386
;βοάσομαι τὰν ὑπέρτονον βοάν Phryn.Com.46
(lyr.);βοὴν ἱστάναι Antiph.196.2
; ὅσον καὶ ἀπὸ βοῆς ἕνεκα as far as sound went, only in appearance, Th.8.92, cf. X.HG2.4.31.
См. также в других словарях:
υπέρτονος — η, ο / ὑπέρτονος, ον, ΝΜΑ το ουδ. ως ουσ. το υπέρτονο το κύριο, το μεσαίο, δοκάρι τής στέγης, η μεσόδμη νεοελλ. 1. συμπαγής, πυκνός 2. χημ. (για διάλυμα) υπερτονικός 3. φρ. «υπέρτονος ορός» ιατρ. διάλυμα ενός ανόργανου άλατος μέσα σε νερό, που… … Dictionary of Greek
